Κουλτούρα μπάτσου ή κουλτούρα ποιότητας

Το φυσάνε και δεν κρυώνει στη Νέα Δημοκρατία με το επερχόμενο εκλογικό κάζο. Και προσπαθούν να δυσφημίσουν το ΣΥΡΙΖΑ μήπως και περιορίσουν τις απώλειες τουλάχιστον από το τελευταίο τους προπύργιο, τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Και πάλι δεν τους βγαίνει όμως. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του Μεγάρου Μαξίμου, ο Τάκης Μπαλτάκος, βγαίνει μπροστά για να μαζέψει ό,τι μπορεί κι αυτός, πριν από το αναπόφευκτο διαζύγιο της δεξιάς παράταξης με τους παραδοσιακά συντηρητικούς χώρους. Ο κυρ Τάκης, βέβαια, λειτουργώντας ως «μαξιλαράκι» μαζεύει κυρίως τα ακροδεξιά στοιχεία της Χρυσής Αυγής, τους αμετανόητους του Μελιγαλά, του Γράμμου και του Βίτσι, νομίζοντας ότι θα διαφυλάξει τα ιερά και όσια ενός κόσμου που κατέρρευσε παταγωδώς εξαιτίας των προδοτικών πολιτικών που ακολουθούσε  επί χρόνια ως σωτήρας της πατρίδας.

Η γελοιότητά τους όμως κάνει θραύση όταν αναφέρονται στο ΣΥΡΙΖΑ. Αφού είδαν ότι δεν πιάνει πλέον, το να τον κατηγορούν ότι θεωρεί τους αστυνομικούς «μπάτσους», ανακάλυψαν άλλη απειλή. Κάποιο λέει στέλεχός του στην Πάτρα, είπε ότι μόλις κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα απολύσει τους μισούς αστυνομικούς. Και βγήκε αμέσως κάποιος πολιτευτής της για να του ζητήσει εξηγήσεις και να προειδοποιήσει τους αστυνομικούς γιατί πρέπει να συνεχίσουν να ψηφίζουν το κόμμα του.

Το περί «μπάτσων» δεν περπατά λοιπόν, όχι μόνο επειδή οι ίδιοι οι αστυνομικοί έχουν αντιληφθεί το παιγνίδι που παίζεται, αλλά και διότι δεν υπάρχουν πρόθυμοι προπαγανδιστές σε κεντρικό επίπεδο για να το σερβίρουν. Στη Νέα Δημοκρατία ξέρουν πολύ καλά ότι τους αστυνομικούς μπάτσους τους ανεβάζουν, μπάτσους τους κατεβάζουν όλοι οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Ακόμα και τους αστυνομικούς συντάκτες, μπατσοσυντάκτες τους αποκαλούν όταν είναι φυσικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Για να μην πούμε ότι και στελέχη της ΝΔ έτσι τους χαρακτηρίζουν αφού με την έννοια αυτή προσδιορίζεται ο κακός αστυνομικός και όχι ο ποιοτικός αστυνομικός.

Αλλά πότε θα μου πείτε στην μακρόχρονη κυβερνητική της θητεία η Νέα Δημοκρατία είχε ένα σταθερό πρόγραμμα για το ανθρώπινο δυναμικό της αστυνομίας. Αποσπασματικά και περιστασιακά αντιμετώπιζε τους αστυνομικούς, ανάλογα με τα συμφέροντά της. Ξέρουν πολύ κακά και οι δικοί της συνδικαλιστές τι έχουν τραβήξει σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα, για να μεταπείσουν τα συντηρητικά επιτελεία της Ρηγίλλης πόσο αναγκαίος ήταν και είναι ο διαρκής εκδημοκρατισμός αυτού του χώρου.

Να μείνουμε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ που όπως όλα δείχνουν θα κληθεί να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική και σε αυτόν τον χώρο. Τα στελέχη του δεν κρύβουν ότι το να λες τον αστυνομικό μπάτσο, χάνεις το δίκιο σου. Το ορθό είναι να τους λες ότι αγωνίζεσαι για να ξεφύγει από την κουλτούρα του μπάτσου, σ’ αυτό  που τον θέλει καθηλωμένο το σύστημα για να τον αξιοποιεί κατά το δοκούν. Μια δημοκρατικά δομημένη κοινωνία θέλει δημοκρατικά δομημένους αστυνομικούς που σημαίνει αστυνομικούς με κουλτούρα ποιότητας για το λειτούργημά τους. Για να το δει αυτό, πρέπει να συζητήσει μαζί με τους αστυνομικούς από μηδενική βάση για την αστυνομία του αύριο κατ’ αρχάς με μια πολιτική για το ανθρώπινο δυναμικό που θα παράγει ικανοποιημένα στελέχη τόσο από τη δουλειά που κάνουν όσο και από τη ζωή που διάγουν  όταν είναι εκτός υπηρεσίας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα των αστυνομικών, το χει το θέμα, αλλά καμιά ηγεσία αστυνομική ή φυσική δεν το είδε έτσι. Και δεν το είδε διότι δεν ήθελε μορφωμένους και καταξιωμένους στη συνείδηση των πολιτών αστυνομικούς.  Ήθελε όργανα με τυφλή υπακοή στις άνωθεν εντολές. Για να είναι κατευθυνόμενη η αστυνόμευση και να μπορούν να κάνουν πάρτι τα λαμόγια εντός και πέριξ του Μαξίμου.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για το ΣΥΡΙΖΑ να βασιστεί στις συνδικαλιστικές δυνάμεις της αστυνομίας που δεν φορούν παρωπίδες και δεν εγκλωβίζονται σε δόγματα τύπου Μπαλτάκου. Ετσι θα εφαρμόσει την πολιτική που ευαγγελίζεται για την αστυνομία στην υπηρεσία όντως των αναγκών της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων των πατριδοκάπηλων, των νταβατζήδων,  των φοροφυγάδων και των απατεώνων.